Χειρουργική Στόματος

Αν και οι περισσότερες παθήσεις των δοντιών και των ιστών τους μπορούν να αντιμετωπιστούν με ελαφρώς επεμβατικά ή και φαρμακευτικά μέσα, σε κάποιες περιπτώσεις οι χειρουργικές επεμβάσεις είναι απαραίτητες για μία αποτελεσματική θεραπευτική αντιμετώπιση.

Στο ιατρείο πραγματοποιούνται οι ακόλουθες χειρουργικές επεμβάσεις:

• Χειρουργική εξαγωγή δοντιών και ριζών: Σε πολλές περιπτώσεις, χρειάζεται περιορισμένης έκτασης χειρουργείο για την αφαίρεση έκτοπων ή τερηδονισμένων δοντιών και ριζών. Ράμματα τοποθετούνται συνήθως μετά από χειρουργικές εξαγωγές, για την υποβοήθηση της επούλωσης και την αποφυγή της μόλυνσης της περιοχής. Ανάλογα με την έκταση της επέμβασης, δίνεται η κατάλληλη φαρμακευτική θεραπεία μετεγχειρητικά, αλλά και οδηγίες για καλύτερη επούλωση.
• Χειρουργική εξαγωγή εγκλείστων δοντιών: Πρόκειται για την πιο συχνή ενδοστοματική επέμβαση, ειδικά όσον αφορά τους 3ους γομφίους ή φρονιμίτες. Δυσαρμονία στην ανάπτυξη του οστού των γνάθων σε σχέση με τον οδοντικό φραγμό, κάποιες φορές οδηγεί στην παραμονή των 3ων γομφίων σε λανθασμένη θέση σε σχέση με τα υπόλοιπα δόντια. Πολύ συχνά οι φρονιμίτες είναι έγκλειστοι και δεν ανατέλλουν ποτέ μέσα στη στοματική κοιλότητα.

• Αφαίρεση καλύπτρας σε 3ους γομφίους: Στις περιπτώσεις που οι φρονιμίτες είναι ημιέγκλειστοι και το ούλο καλύπτει μικρή επιφάνεια της μύλης τους προβαίνουμε στην αφαίρεση της καλύπτρας δηλαδή αυτού του τμήματος του ούλου προκειμένου να καθαρίζεται καλά η περιοχή και να αποφευχθεί η εμφάνιση περιστεφανίτιδας.
• Ακρορριζεκτομή: Σε ορισμένες περιπτώσεις, ύστερα συνήθως από αποτυχία μιας παλιάς ενδοδοντικής θεραπείας, κρίνεται αναγκαίο να προβούμε στη διαδικασία της ακρορριζεκτομής όπου γίνεται αναπέταση των ούλων προκειμένου να αποκαλυφθεί το δόντι το οποίο εμφανίζει τη φλεγμονή. Τότε αφαιρείται ο μολυσμένος ιστός και ένα πολύ μικρό κομμάτι από το ακρορρίζιο του δοντιού. Στη συνέχεια τοποθετείται στην άκρη της ρίζας μια ποσότητα ειδικού υλικού-MTA (Mineral Trioxide Aggregate) προκειμένου αυτή να κλείσει. Το συγκεκριμένο υλικό σφραγίζει ερμητικά το άκρο της ρίζας για να αποφευχθεί η επιμόλυνση του ριζικού σωλήνα και δίνει ερεθίσματα στα κύτταρα του οργανισμού, ώστε να δημιουργηθεί ξανά το κατεστραμμένο οστό.
• Διαγνωστικός κρημνός: Πολλές φορές όταν παρατηρούμε εμμένουσα φλεγμονή σε μια περιοχή και συνήθως εντοπίζουμε θύλακο σε μια συγκεκριμένη επιφάνεια των δοντιών υπάρχει υποψία για ύπαρξη κατάγματος ή ρωγμής ή διάτρησης στη ρίζα του δοντιού που συνήθως ακτινογραφικά δε γίνεται αντιληπτό. Γι’αυτό διενεργείται αναπέταση των ούλων για διαγνωστικούς λόγους ώστε να ληφθούν αποφάσεις για την πρόγνωση των δοντιών ή για να αντιμετωπιστεί και να καλυφθεί με ειδικό βιοσυμβατό υλικό η περιοχή της διάτρησης.

• Περιοδοντικές χειρουργικές επεμβάσεις: Αρκετές φορές μετά το πέρας της συντηρητικής περιοδοντικής θεραπείας κρίνεται αναγκαίο να πραγματοποιηθεί χειρουργική περιοδοντική θεραπεία. Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται η πραγματοποίηση ουλεκτομής ή ουλοπλαστικής για τη διόρθωση της αισθητικής των προσθίων δοντιών ή του ουλικού χαμόγελου, ο ακρορριζικά μετατοπιζόμενος κρημνός με ή χωρίς οστεκτομή-οστεοπλαστική, η εκτομή ριζών και η αφαίρεση τους, οι χειρουργικές επεμβάσεις για διευκόλυνση πρόσβασης και ορατότητας και οι αναγεννητικές χειρουργικές επεμβάσεις όπου συνήθως χρησιμοποιούνται οστικά μοσχεύματα ή υποκατάστατα για τη διόρθωση εκτεταμένων περιοδοντικών βλαβών.
• Πλαστική χειρουργική περιοδοντίου: Συνήθως τέτοιου είδους επεμβάσεις πραγματοποιούνται σε ασθενείς με προβλήματα υφιζήσεων. Υφίζηση είναι το φαινόμενο της τοπικής υποχώρησης των ούλων που οφείλεται συνήθως σε τραύμα των μαλακών ιστών ή την ύπαρξη φλεγμονής. Η ανατολή των δοντιών σε έκτοπη θέση, μια εντοπισμένη απορρόφηση του οστού στην περιοχή, η υψηλή πρόσφυση των χαλινών, γενετικοί παράγοντες ή ιατρογενή αίτια μπορούν να προκαλέσουν επίσης υφίζηση των ούλων. Η κάλυψη των ριζών λοπόν σε αυτές τις περιπτώσεις επιβάλλεται για να εξαλειφθούν συμπτώματα υπερευαισθησίας στο κρύο λόγω της αποκαλυμμένης ρίζας, για αισθητικούς λόγους, για την αποφυγή τερηδονισμού της ρίζας ή ακόμα και για να καλυφθούν οι αυχενικές αποτριβές. Σε πρώτη φάση διδάσκεται στον ασθενή σωστό τρόπος στοματικής υγιεινής έτσι ώστε να εξαλειφθεί ο τραυματογόνος παράγοντας, έπειτα αποκαθίσταται η βλάβη και τέλος ο ασθενής μπαίνει σε πρόγραμμα τακτικών επανελέγχων για τη διατήρηση του αποτελέσματος.

• Εκτομή χαλινών: Σε περιπτώσεις χαμηλής έκφυσης του χαλινού, λόγω της έλξης που αυτός ασκεί στα ούλα, παρατηρείται συχνά απογύμνωση της ρίζας του δοντιού, δημιουργώντας προβλήματα υπερευαισθησίας, αισθητικά και περιοδοντικά προβλήματα αλλά και σε βεβαρυμένες περιπτώσεις υπάρχει και ο κίνδυνος απώλειας του δοντιού λόγω αυξημένης κινητικότητας. Επίσης ένας εξεσημασμένος χαλινός στο άνω χείλος μπορεί να συμβάλλει στη δημιουργία αραιοδοντίας στα παιδιά, ανάμεσα στους δύο κεντρικούς τομείς, και θα πρέπει να αφαιρείται σε ηλικία 12-13 ετών συνήθως αφού ολοκληρωθεί μια πιθανή ορθοδοντική θεραπεία. Επιπλέον ένας βραχύς γλωσσικός χαλινός, μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην ομιλία, στην άρθρωση ή και στην κατάποση, λόγω της μειωμένης ελευθερίας κινήσεων που επιτρέπει στη γλώσσα γι’αυτό και πολλές φορές οι λογοθεραπευτές παραπέμπουν τον ασθενή για εκτομή του χαλινού. Συνήθως δεν χρειάζεται λήψη αντιβίωσης, και τηρούμενων των μετεπεμβατικών οδηγιών, η επούλωση γίνεται γρήγορα και ανώδυνα.

• Επιμήκυνση κλινικής μύλης: Για λόγους αισθητικής για τη διόρθωση ενός ουλικού χαμόγελου ή για προσθετικούς λόγους όπου πρέπει να αυξηθεί το μέγεθος της κλινικής μύλης του δοντιού για να έχει σωστή εφαρμογή και συγκράτηση μια προσθετική εργασία,συνήθως πρέπει να προηγηθεί η διαδικασία της επιμήκυνσης μύλης. Η ίδια διαδικασία πραγματοποιείται και στην περίπτωση πολύ τερηδονισμένων δοντιών όπου το ούλο έχει καλύψει την κοιλότητα του δοντιού και είναι αδύνατη η έμφραξη όπως και σε περιπτώσεις κατεαγότων δοντιών όπου θέλουμε να αποκατασταθούν με στεφάνη.